Վերջին զարգացումներն ահավոր սրել են ԲՀԿ պատգամավորական կորպուսի զգացողությունները, մանավանդ նրանց, ում համար, ինչպես կասեր Արտաշես Մամիկոնիչը, «լացում է քրեական օրենսգիրքը»:
Քաղաքական մեծ առևտուրն սկսված է: Մամուլում հրապարակում եղավ, թե Րաֆֆի Հովհաննիսյանը Գագիկ Ծառուկյանին հանդիպել է և առաջարկել նախագահական ընտրություններում սատարել իրեն: Այնինչ մեր աղբյուրը լրիվ հակառակն է պնդում:
«Կարծում եմ, նշված բոլոր ընկերությունները հանրությանը հայտնի են, և գիտեք, թե որ ընկերությունը ում է պատկանում։ Այնպես որ, ո՛չ ես, ո՛չ էլ իմ ազգականներից որևէ մեկն առնչություն չունենք այդ ընկերությունների հետ»:
Կոտայքի մարզպետ Կովալենկո Շահգալդյանը երևանյան օրաթերթերից մեկի թղթակցին հավաստիացրել էր, թե խորհրդարանում ցանկացել է հարց ուղղել ԱԺ ՀԱԿ խմբակցության անդամ Նիկոլ Փաշինյանին, սակայն վերջինս «փախել է»:
Մինչև հիմա էլ Վազգենի «տղերքի» մոտ մտայնություն կա, որ Ռիժկովի արձանի փոխարեն կարելի էր ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ հայերի «կողմից» կռված Գրաչովի արձանը դնել:
Պուտին-Սարգսյան հանդիպումից հետո, որը, ի դեպ, ընթացել է ոչ թե ռուսական, այլ հայկական կողմի խնդրանքով, ԲՀԿ հայրերի մոտ անորոշությունն է՛լ ավելի է մեծացել:
Սեպտեմբերի 20-ին «Հանրապետություն» կուսակցության նախագահ Արամ Սարգսյանը և քաղխորհրդի մի քանի անդամներ հանդիպեցին Եղվարդի տարածքային կազմակերպության ղեկավար Խաչիկ Սիմոնյանի և կուսակցական ակտիվի հետ:
Մեր ներկա վիճակն ու անկախություն կոչեցյալ ժամանակահատվածում մեր քաղաքականությունը կարող է կարճ ձևով բնութագրվել որպես ամնեղսունակ ու շուստրի քայլերով, երբեմն էլ վազքով դեպի հերթական փոսը գնալու ընթացք։
Նման իրավիճակում մեր գիտակցությանը չի հասնում այն բանը, որ մեր ընթացքը ուրիշների գոյապայքարի հետևանք է՝ հիմնականում անկախ մեզնից...